قارچ سیاه چیست

قارچ سیاه یا «موکورمایکوزیس» یک عفونت قارچی غیرمسری و قابل‌درمان است که به‌طورمعمول بدن قادر به دفع این آلودگی قارچی هست و در افراد سالم ایجاد عفونت نمی‌کند، اما افرادی که نقص سیستم ایمنی (مثل بیماران سرطانی و بیمارانی که پیوند عضو داشته‌اند) و بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت، فشارخون بالا دارند، احتمالاً نمی‌توانند در برابر آن مقاومت کنند و در بدن ایشان بیشتر نمایان می‌شود، همچنین تضعیف سیستم ایمنی براثر داروهای درمان کرونا در افرادی که بیماری زمینه‌ای دارند ممکن است منجر به ابتلا به قارچ سیاه شود.

   منشأ قارچ سیاه:

قارچ سیاه در سراسر محیط به‌ویژه در گردوغبار، خاک، چوب پوسیده و کپک، مواد آلی پوسیده و محیط‌های مرطوب وجود دارد و پیوسته از طریق تنفس وارد بدن ما می‌شود اما در افراد سالم قادر به ایجاد عفونت نیست. این عفونت از طریق استنشاق، بینی، دهان و چشم یا بریدگی و زخم‌های پوستی و خوردن غذای آلوده وارد بدن فرد مستعد می‌شود.

قارچ سیاه معمولاً از دهان یا بینی شروع می‌شود و از طریق چشم وارد سیستم عصبی مرکزی می‌شود و می‌تواند ریه‌ها و دستگاه گوارش را نیز درگیر کند. یکی از علائم حمله قارچ به رگ‌های خونی است که منجر به تشکیل لخته‌های خون و مرگ بافت اطراف آن به دلیل از دست دادن خون‌رسانی می‌شود.

علائم تظاهر بیماری:

1. ضایعات سیاه به‌سرعت در حال رشد در سراسر بینی یا قسمت فوقانی دهان که با ترشحات سیاه‌وسفید یا خونابه‌ای و سینوزیت حاد همراه است

2. تاول یا زخم و ضایعات پوستی با ظاهر سیاه

3. گزگز یا بی‌حسی

4. درد یک‌طرفه صورت، سرفه

5. سردرد یک‌طرفه در پشت چشم     

6. بیرون‌زدگی چشم

7. تب و گرفتگی و یا احتقان در بینی و سینوس

8. سرفه

 9.درد قفسه سینه، ‌تنگی نفس

10. خلط خونی

11. شکم‌درد

12. حالت تهوع

13. استفراغ

انتقال بیماری:

هرچند این بیماری مسری نیست و از فردبه‌فرد دیگر قابل‌انتقال نیست، امّا از طریق دستان آلوده، ملحفه، وسایل آلوده و هوای فیلتر نشده ممکنه به بیمار با ضعف سیستم ایمنی منتقل شود.

 درمان:

      مدیریت ریسک فاکتورها و تجویز داروهای ضد قارچ  ازجمله آمفوتریسین B لیپوزومال و در صورت نیاز اقدامات جراحی جزو برنامه‌های درمانی این بیماری است، شروع درمان منوط به نتایج آزمودن‌های تشخیصی نبوده و لازم است به‌منظور جلوگیری از پیشرفت سریع بیماری درمان‌های مناسب در اسرع وقت شروع شود.

پیشگیری از بیماری:

1. رعایت بهداشت و شستشوی صحیح دست قبل و بعد از تماس با بیمار

2. استفاده از ماسک در محیط‌های با تهویه نامناسب و یا هوای آلوده و گردوغبار

3. کنترل ریسک فاکتورها

4. کنترل قند در بیماران دیابتی

5. استفاده صحیح کورتواستروییدها

6. جلوگیری از استفاده غیرضروری از آنتی‌بیوتیک‌ها

7. مدیریت و مراقبت صحیح از زخم

8. ضدعفونی صحیح وسایل پزشکی بخصوص وسایلی که بین چند بیمار استفاده می‌شود.

9. تغذیه مناسب                                                                 

با آرزوی بهبودی و سلامتی شما عزیزان

آموزش به بیمار | مجتمع آموزشی پژوهشی درمانی خیّرین سلامت