ریشه‌های فرایند پیری در ژرفای درون یاخته‌ها و مولکلول‌هایی قرار دارند که بدن ما را تشکیل می‌دهند. کار‌شناسان از پیش‌ یک مسیر مولکولی را شناسایی کرده‌اند که نسبت به آسیب دیدگی یاخته واکنش نشان داده و قابلیت تقسیم سلول را قطع می‌نماید، فرایندی که به نام پیر شدن سلول شناخته می‌شود.
در سلول‌هایی که این قابلیت تقسیم را ندارند، مانند یاخته‌های عصبی درون مغز و دیگر جا‌ها، درک اندکی درباره این فرایند پیر شدن وجود داشت. اکنون تیمی از دانشمندان دانشگاه نیوکسل (بریتانیا)، با هدایت «توماس ون زگلینیکی» نشان داده‌اند که این سلول‌ها هم‌‌ همان مسیر (ساخته‌های قابل تقسیم) را طی می‌کنند.
این یافته فرض‌های پیشین درباره پیر شدن سلول‌ها را به چالش کشیده و زمینه‌های تازه‌ای را برای اکتشاف وضعیت‌هایی مانند زوال عقل، بیماری نرون‌های حرکتی یا ناشنوایی‌های مرتبط با سالمندی می‌گشاید.
«ون زگیلینیکی» گفت: «ما می‌خواهیم کار خود را با بررسی آن مسیر‌ها در مغز انسان ادامه دهیم، زیرا این مطالعه درک تازه‌ای در مورد اینکه چگونه آسیب می‌تواند از منطقه‌ای که اول معیوب شد به تمامی مغز گسترش یابد، ارائه داد.»
با استفاده از مجتمعی از موش‌های سالخورده، این دانشمندان کشف کردند که سالمندی در یاخته‌های عصبی دقیقا‌‌ همان قواعدی را پیروی می‌کند که پیری در فیبروبلاست‌ها. (فیبروبلاست‌ها سلول‌هایی هستند که در پوست تقسیم می‌شوند تا زخم‌ها را درمان نمایند.)