تست D'Dimer

در ابتدا باید بدونیم که میزان نرمال D دایمر زیر ۵۰۰ هستش پس وقتی این آزمایش توی یه بیمار افزایش پیدا میکنه چه معنی ای میتونه داشته باشه؟
فرآیند انعقاد یه بحث بسیار پیچیده ست ولی برای تفسیر دی دایمر باید بدونیم که بعد از اتمام  فرآیند انعقاد،بدن خودش بصورت طبیعی شروع میکنه به حل کردن لخته ای که خودش تا الان درست کرده!!چرا؟چون نباید بذاره لخته بیش از حد بزرگ شه و کل فضای رگ رو مسدود کنه.حالا چجوری لخته رو حل میکنه؟با شکستن رشته های فیبرینی که توی فرآیند انعقاد تشکیل شدن و عنصر اصلی استحکام لخته به حساب میان.جالبه بدونین که به این تکه های حاصل از شکستن رشته های فیبرین میگن D دایمر.پس وقتی ازمایش D دایمر افزایش پیدا میکنه معنیش اینه که اونقدر لخته توی بدن ایجاد شده که بعد خرد شدن این لخته ها،تعداد بسیار زیادی قطعه(که الان دیگه میدونیم اسمشون چیه)تشکیل شده...
و اما آزمایش فیبرینوژن چیه؟فیبرینوژن هم یه عنصر دیگه تو فرآیند انعقاد محسوب میشه و وقتی مقدارش کاهش پیدا کنه یعنی اینکه این عنصر رفته توی فرآیند انعقاد شرکت کرده و مقدار کمی از اون بصورت آزاد توی خون وجود داره و تو ازمایش فیبرینوژن ما فیبرینوژن آزاد رو میشمریم نه اونی که رفته توی فرآیند انعقاد شرکت کرده.
 
نویسنده مطلب:آقای حسین هوشی علوی
 

  • 1401/08/01 - 07:48
  • 2462
  • زمان مطالعه : 1 دقیقه
آموزش سلامت

ساز و کار پیر شدن مغز کشف شد

ریشه‌های فرایند پیری در ژرفای درون یاخته‌ها و مولکلول‌هایی قرار دارند که بدن ما را تشکیل می‌دهند. کار‌شناسان از پیش‌ یک مسیر مولکولی را شناسایی کرده‌اند که نسبت به آسیب دیدگی یاخته واکنش نشان داده و قابلیت تقسیم سلول را قطع می‌نماید، فرایندی که به نام پیر شدن سلول شناخته می‌شود.

علت پیری مغز
00:00
00:00
دانلود

ریشه‌های فرایند پیری در ژرفای درون یاخته‌ها و مولکلول‌هایی قرار دارند که بدن ما را تشکیل می‌دهند. کار‌شناسان از پیش‌ یک مسیر مولکولی را شناسایی کرده‌اند که نسبت به آسیب دیدگی یاخته واکنش نشان داده و قابلیت تقسیم سلول را قطع می‌نماید، فرایندی که به نام پیر شدن سلول شناخته می‌شود.
در سلول‌هایی که این قابلیت تقسیم را ندارند، مانند یاخته‌های عصبی درون مغز و دیگر جا‌ها، درک اندکی درباره این فرایند پیر شدن وجود داشت. اکنون تیمی از دانشمندان دانشگاه نیوکسل (بریتانیا)، با هدایت «توماس ون زگلینیکی» نشان داده‌اند که این سلول‌ها هم‌‌ همان مسیر (ساخته‌های قابل تقسیم) را طی می‌کنند.
این یافته فرض‌های پیشین درباره پیر شدن سلول‌ها را به چالش کشیده و زمینه‌های تازه‌ای را برای اکتشاف وضعیت‌هایی مانند زوال عقل، بیماری نرون‌های حرکتی یا ناشنوایی‌های مرتبط با سالمندی می‌گشاید.
«ون زگیلینیکی» گفت: «ما می‌خواهیم کار خود را با بررسی آن مسیر‌ها در مغز انسان ادامه دهیم، زیرا این مطالعه درک تازه‌ای در مورد اینکه چگونه آسیب می‌تواند از منطقه‌ای که اول معیوب شد به تمامی مغز گسترش یابد، ارائه داد.»
با استفاده از مجتمعی از موش‌های سالخورده، این دانشمندان کشف کردند که سالمندی در یاخته‌های عصبی دقیقا‌‌ همان قواعدی را پیروی می‌کند که پیری در فیبروبلاست‌ها. (فیبروبلاست‌ها سلول‌هایی هستند که در پوست تقسیم می‌شوند تا زخم‌ها را درمان نمایند.)

  • گروه خبری : گروه های مطالب,مطالب آموزشی و مقاله ها
  • کد خبر : 9665