بیمار محترم ضمن آرزوی سلامتی برای شما شایسته است که پس از ترخیص از بیمارستان موارد زیر را به‌دقت مطالعه و اقدام نمایید :
بهتر است از رژیم غذایی سرشار از پروتئین مانند گوشت ، ماهی ، تخم مرغ و ... و ویتامین و مواد غذایی پر فیبر مانند سبزی‌ها ، میوه و ....استفاده کنید .
جهت پیشگیری از یبوست از مواد غذایی پر فیبر مانند میوه و سبزیجات و مایعات فراوان مصرف کنید .
در دو هفته اول باید استراحت داشته باشید و از فعالیت شدید مانند بلند کردن اجسام خودداری کنید ، اما بعد از آن می‌توانید کم‌کم کارهای سبک را انجام دهید .
تا سه ماه بعد از عمل باید از انجام فعالیت‌های سنگین خودداری کنید . روزانه پیاده‌روی کنید
از دو هفته بعد از جراحی می‌توانید رانندگی کنید .
در حوالی هفته ششم نیز می‌توانید فعالیت‌های جنسی را شروع کنید .
استحمام از روز دوم بعد از عمل موردی ندارد و بهتر است بعد از حمام محل زخم را با سشوار کاملاً خشک‌کنید . (مدت استحمام بسیار کوتاه باشد و همراه با یک همراه صورت گیرد ).
جهت رفع احتباس ادراری از کیف آب گرم ، ریختن آب روی ناحیه تناسلی و نشستن روی توالت فرنگی استفاده کنید .
از جوراب‌های کشی و حرکات نرمشی مانند حرکات دورانی مچ پا استفاده کنید .
از خوابیدن طولانی‌مدت و نشستن طولانی‌مدت روی مبل یا صندلی و روی‌هم انداختن پاها خودداری کنید .
مصرف مسکن را طبق تجویز پزشک مصرف کنید .
لباس‌زیر را روزانه تعویض کنید و از لباس‌های زیر نخی استفاده و از پوشیدن لباس‌های حاوی الیاف مصنوعی و جوراب و شلوارهای تنگ و پلاستیکی خودداری کنید .لباس‌زیر همیشه باید خشک باشد و از مرطوب شدن آن خودداری کنید .
درصورتی‌که برش شما عرضی می‌باشد 10-7 روز بعد از عمل و درصورتی‌که محل برش طولی باشد 14-10 روز بعد از عمل ، جهت برداشتن بخیه‌ها به پزشک معالج یا درمانگاه مراجعه کنید . بعد از دریافت جواب پاتولوژی حتماً باید به پزشک معالج مراجعه کنید .
در صورت تجویز آنتی‌بیوتیک ، طبق دستور پزشک در فواصل معین و یک دوره کامل مصرف کنید . از قطع یا افزایش دارو بدون اجازه پزشک خودداری کنید .
در صورت مشاهده موارد زیر به بیمارستان مراجعه کنید :
تب ، درد شکم ، عدم دفع گاز و مدفوع ،تهوع و استفراغ طول کشیده ، خونریزی ، تپش قلب و افت شدید فشارخون ، اسهال ، ترشحات بدبو از محل زخم یا مهبل ، بیرون‌زدگی توده ( فتق ) از محل عمل ، درد پهلوها ، وجود خون در ادرار ، کاهش حجم ادرار و هرگونه درد شکم شدید ، درد و قرمزی با سفیدی غیرطبیعی در ناحیه اندام‌ها ، بی‌حالی و ضعف شدید .
از کشش (تراکشن)، جهت جا انداختن و بی حرکت کردن شکستگی ها و اصلاح بدشکلی و یا به حداقل رساندن گرفتگی عضلات، استفاده میشود. دو نوع کشش مورد استفاده، کشش پوستی و کشش استخوانی است.
کشش پوستی
کشش پوستی عمدتاً برای درمان های کوتاه مدت به کار می رود. وزنه کشش حدود 2 تا 5/4 کیلوگرم است. در این کشش نیروی وزنه به پوست منتقل میشود، سپس از طریق پوست به عضالت و سپس استخوان انتقال مییابد.
کشش استخوانی:
در این نوع کشش، مستقیماً نیروی وزنه به استخوان منتقل میشود. جهت ایجاد کشش استخوانی، با بیحسی موضعی، میله هایی را وارد استخوان میکنند میله های وارد شده با عبور از استخوان، از پوست طرف مقابل خارج میگردند.
نظر دهید